Laat me maar alleen, ik kan er niet omheen.
Wat jij van mij wilt maken vraagt van mij een hart van steen.
En daarom laat me maar alleen vraag niet of ik het meen.
Je wou me alles geven maar je wilt dat ik mezelf aan je leen.

Je wilt niet dat ik breek, dat maakt je zo vanstreek.
Je kan voor mij de boom in met je regels en je preek.
En daarom laat me maar alleen het liefst nog nu meteen.
Ik ga me niet verand’ren, en de ander draait er steeds maar omheen.

Je blijft me maar verwijten dat ik nooit es serieus ben, dat ik me nooit es ernstig gedroeg.
Daaruit blijkt dat je ’t weer een keer mis hebt, vandaag ben ik toch ernstig genoeg.

Daarom vraag ik jou weer, laat me maar alleen, ik kan er niet omheen.
Je wilt m’n ziel steeds raken maar je raakt m’n zere been.
En daarom laat me maar alleen het liefst nog nu meteen.
Ik ga me niet verand’ren en de ander draait er steeds maar omheen.

Daar buiten lopen mensen zich te pletter te vervelen, de ene na de andere dag.
Net als jij doen ze nooit es wat anders want er is haast niks meer wat je nog mag.

Daarom neem ik dus vandaag maar weer es vrij, de kroeg is hier vlakbij.
Ik hou nog van ’t leven en ’t leven houd van mij.
Dus laat me rustig maar alleen het liefst nog nu meteen.
Ik ga me niet verand’ren en de ander draait er steeds maar omheen.