Door te lege, väöl te lege, raaks doe hièl gauw in de knöp.
Want doe kumps door al die leuges van de raege in de dröp.
Door te lege, väöl te lege, sjpeels doe hièl gevièrlik sjpel.
En doe kumps die leuge taege, al is er noch zoa sjnel.

Lets hauw ich de waorheid 'n bietje veul verdreijt,
en mien bèste vrundsje 'n uèrke aangeneijd.
Och, wat waor ich dom, noe höb ich zaonne sjpiet,
noe sjtaon ich in de kou en de vrund bin ich auch kwiet.

Este luuchs om bèswil, dan moste dat mèr doon,
mèr auch veur de gevolge, jao, weite in te sjtaon.
Huèr noe miene raod, ich zegk het dich mer ins:
Dien laeve weurt pas riek, este zonger leuges kins.