Ich kiek dich in de auge en vraog mich wat ich zeen.
Wo is os graote leefde van al die jaore heen ?

Doe waors veur mich de hergod, dao kaom mich neemes aan.
Noe bès doe eemes angesj en vings dich hiél profaan.

In mien hart, blifs doe veur ummer laeve.
In mien hart, gaef ich nog vaöl om dich.
Mer ich bèn meug gesjtreje, höb verlaore miene mood.
Doe höbs mich hie noe ligke op mien kneeje,
mit dien bokkeriejersblood.

Doe wils mich neet begriepe, wils ummer diene zin.
Doe kins van mich neet make, 'ne man dae ich neet bèn.

Veer zin os waeg gegange, doe rechts en ich nao links.
En al wat is gebleve, zin de dinger die doe dinks.

Sjnachs es de maon daobaove sjient,
de wind mich om het hoes heen stjriemp,
het ritsele van de blaar nerveus mich maak,
veul ich opins een kauwe hand, alweer zo'n teike aan de wand.
Ich pak noe miene hood, want doe höbs bokkeriejersblood.

In mien hart, blifs doe veur ummer laeve.
In mien hart, gaef ich nog vaöl om dich.
Ich höb veur dich gesjtreje, oet wanhoup en oet nood.
Doe höbs mich hie noe ligke op mien kneeje,
mit dien bokkeriejersblood