Vandaag was weer een dag die ik vertellen zou aan jou, van de ochetnd tot 't moment dat ik weer sliep.
Van de bomen en de straten en de pijn die ik vergat,en later toch gehuild zoals je ziet.

Van mijn blote voeten op jouw koude kamervloer. 
Ik doe je ramen open,zon gezien. 
En de dag beginnen was eens geen huzarenstuk en ik dacht stel dat ik jou nog even zie. 
Ik ga de gangen door naar de kamer van je hart, loop aarzelend naar binnen. 
Ik zou wel tijden moeten missen die hier niet meer is. 
Maar ik, ik durf niet te beginnen.

Maar jij zegt: laat de tijd nu gaan mijn lief, laat de spoken achter. Laat de somberheid verstikken in het licht. 
Laat ilusies varen lief. 
Je bent nooit wat men verwachtte en laat de tijd. 
Laat het gaan voor wat het is.

Adem, adem, adem en vergeet
Adem, adem, adem en vergeet
Adem, adem, adem en vergeet