Ik wil later, later wil ik heel graag op de bank gaan zitten, met mijn geliefde.
Lekker oud gaan zitten wezen, zonder enige prostaat of eigen hartklep meer over, maar nog wel hevig verliefd.
En dat we dan die boterham die we vroeger als kind al kregen, die we toen in zestien kleine stukjes kregen dat we die vanzelf door de ouderdom weer in zestien kleine stukjes moeten eten
En dat jij dan eerbied hebt voor mijn grijze haren, voor mijn duiven op mijn dak
Shalali shalala

Ik zal je vast ontmoeten in een winkel, cafe
Jij vertelt over je hobby's, ik praat wat met je mee
Ik, een sterke vrouw, zo prachtig nooit gezien
Mocht je meer van me willen zeg ik: misschien
Je leert m'n lichaam kennen, ieder plekje, elke schram
Ik zal je nooit vertellen hoe ik aan die schrammen kwam
Je praat over jezelf, niet dat ik jouw vragen mis
Zo word ik mijn ideaal: geen geschiedenis.
Je zegt dat je verliefd wordt, ik zeg: dat heeft weinig zin
Of dat iets uit mijn jeugd is, man! Daar zit ik middenin!

Kom dichter bij me, dichter bij me. Ho! Niet zo dichtbij
Het is m'n hart of m'n lijf, maar nooit allebei

Het is de liefde langs de kantlijn, de duivel op de loer
Een voorgekauwde maaltijd die ik uit mijn handen voer
Nachten in mijn bed, geen minuut heb ik je lief
Waar je mij ook kussen zal, ik voel niets

Want jij weet niet, dat ik een verteller zoek
Die mij voorleest uit een sprookjesboek
Die de sterren kent bij naam
Weet dat ik een engel ben
Verdwaald op deze wereld, die haar krachten nog niet kent
Maar jij ziet niet door muren, vindt mij een sterke vrouw
Vannacht is deze vrouw, weer zes jaar oud.

Kom dichter bij me, dichter bij me. Ho! Niet zo dichterbij
Het is m'n hart of m'n lijf, maar nooit allebei