Jaren terug, toen ik nauwelijks zeven was
gebeurde iets wat ik nooit vergeet
Johan was een knaap die overal wat alleen stond
omdat hij niet meteen de mooiste was

Maar je kon op hem wel rekenen
hij was vriendelijk en beleefd
en hij had helaas geen vrienden
maar gezond verstand te meer

en hij droeg nooit nieuwe kleren
maar wat afgedragen spul
en als hij je iets kon geven
dan was hij veel te gul

Elk jaar weer gaf het problemen
toen het stilaan winter werd
en zijn moeder moest gaan zorgen
voor een mantel, pull of een pet

wellicht kon ze wel wat maken
met de restjes uit een doos
die ze jaren had verzameld
en waaruit ze 't beste koos

die jas met duizend kleuren
die zijn moeder schiep voor hem
met zoveel andere stukken
wat naalden en een streng

en hoewel er thuis geen goud was
was hij rijker dan een prins
in zijn jas met duizend kleuren
die je in geen winkel vindt 

en met lappen op zijn knieën
en gaten in zijn zool
en zijn jas met duizend kleuren
kwam hij 's morgens fier naar school

maar het enige dat ze deden
was wat spotten met die vest
om die jas met duizend kleuren
werd hij nog flink gepest

en hij snapte er zelfs niks van
want hij voelde zich zo rijk
hij verdedigde zijn moeder
al dat werk en al die tijd

hij vertelde met veel liefde 
hoe ze alles voor hem deed
en die jas met duizend kleuren
was meer waard dan een feest

maar niemand wou begrijpen
en hij voegde er aan toe
de rijkste van u allen 
weet niet hoe ik me voel

en hoewel er thuis geen goud is
ben ik rijker dan een prins
in mijn jas met duizend kleuren 
is er niets meer dan ik mis
in mijn jas met duizend kleuren 
is er niets meer nee,
is er niets meer dat ik mis