Een zwarte huid, een lelieblank hart
Geen lijn tussen vreugde en pijn
Zwaaien en tieren, gedachten verward
Verdwaald in een wereld van wetten en normen
Een wereld gesloten en klein

Hij speelt met de zon, praat met de maan, danst met de sterren
Knuffel aan Layla, geen enkel doel, stil in het midden
Een mensvreemd gevoel

Hij woont in een doorkijkpaleis
Voelt zich veiliger achter het glas
Levenslang in zijn dromen op reis
Terwijl anderen streven en vechten als leeuwen
Streelt hij het heldere gras

Hij speelt met de zon, praat met de maan, danst met de sterren
Knipoog naar Layla, geen enkel doel, stil in het midden

En zoekend naar woorden spreken zijn ogen
Een taal die de waanzin doorbreekt
Maar niemand kijkt diep genoeg, niemand wil zien dat
Dat God door zijn ogen de waarheid spreekt

Hij speelt met de zon



(c) Sabien Tiels