Heel de stad hier lijkt verlaten. Uitgestorven zijn de straten.
Wat kan ik die stilte haten, wat verlang ik naar de zon.
Naar Sorrento’s warme nachten, die ons zoveel liefde brachten.
De ontnuchtering die wachtte, toen de laatste dag begon.
Twee verliefde optimisten, die zich in de tijd vergisten.
‘t Was voorbij voor wij het wisten, ‘t was het noodlot dat weer won.

Oh, ik mis je zo,	k Verlang zo naar Sorrento.
T’rug naar Sorrento,	da’s wat ik wou.
Oh, ze kwelt me zo, 	die heimwee naar Sorrento.
Torna a Sorrento, ‘k wil t’rug naar jou.

Eenzaam rij ik door de regen, over natte, kille wegen,
Somberheid die slaat me tegen, wat verlang ik naar de zon.
Aan Sorrento’s mooie stranden, saam met jou bruin liggen branden.
‘t Was een sprookje dat verzandde, even snel als het begon.
Wij doorwaakten vele nachten, wij genoten en we lachten.
Geen moment kwam in gedachten, dat het zo niet blijven kon 

Oh, ik mis je zo,	‘k Verlang zo naar Sorrento
T’rug naar Sorrento,	da’s wat ik wou.
Oh, ze kwelt me zo, 	die heimwee naar Sorrento
Torna a Sorrento  ik wil t’rug	    naar jou, terug naar jou.