Morgen, kom nu maar gauw.
Die morgen, kiest jou tot vrouw.
Die morgen, zon, blij en blauw, wat een dag.

Morgen, duurt nog een nacht.
Die morgen, zomers en zacht.
Die morgen, zonlicht en lach, wat een dag.

Je bent een nacht van me weg,
dag van me weg, uur van m'n leven.
Zo'n tijd duurt lang zonder jou.

Ik was zo lang onderweg,
lang onderweg, weg zonder einde.
Zo'n tijd duurt lang zonder jou,
m'n verre vrouw.

Morgen, leek 'n idee.
Die morgen, ging je niet mee.
Die morgen, werd een cliché van een dag.

Morgen, geurt weer 't gras.
Die morgen, toen jij er was.
Die morgen, droevige farce van een dag.

Jij bleef die nacht van me weg,
dag van me weg, bleef uit m'n leven.
't Einde kwam plots zonder jou.

Ik was vergeefs onderweg,
lang onderweg, weg zonder einde.
't Einde kwam plots zonder jou.

Jij bleef die nacht van me weg,
dag van me weg, bleef uit m'n leven.
't Einde kwam plots zonder jou.

Jij was vergeefs onderweg,
lang onderweg, weg zonder einde.
't Einde kwam plots zonder jou,
m'n verre vrouw.