M’n eerste meisje was Marie,
ze was een meisje uit m’n klas.
Ik was pas acht maar wist precies
dat zij de ware liefde was.
Zij had de allerleukste lach,
zij had de allermooiste ogen.
Ik gaf aan haar de eerste zoen,
ik weet precies nog welke dag.
 
En ik schreef haar brieven,
pure poëzie,
want er rijmde veel
op haar naam, Marie …
 
M’n eerste meisje was Marie,
ze was ‘t meisje uit m’n klas.
Maar na een jaar wist ze precies
wie of de ware Jacob was.
Ze had een ander op ’t oog,
ze nam een jongen uit de zesde.
Ik was ontroostbaar en ik vond
dat ze me schandelijk bedroog.
 
En ik schreef gedichten,
vol van ironie,
ach er rijmde veel
op haar naam, Marie …
 
M’n eerste meisje is getrouwd,
en woont nog steeds in onze straat.
Ze heeft een man waar ze van houdt
en alles gaat zoals het gaat.
Ze heeft een dochter en een zoon,
haar zoon heet Jacob, naar z’n vader.
Haar dochter heet Marie-Christien,
alleen Marie was te gewoon.

En ik schreef een liedje,
vol melancholie,
want dat woordje rijmt
op jouw naam … Marie!