Sylvia, 'k heb je gesprek gehoord,
Ik zag je zitten, vanwaar jij me niet kon zien.
En, Sylvia, ik hoorde ieder woord, 
En ik loop vaak aan je te denken sedertdien.
Je klonk teleurgesteld, je leek zo'n spring in 't veld. 
Je hebt me zo vaak in een goed humeur gebracht.
Sylvia, waar zijn de kuiltjes als je lacht?

Sylvia, je moet niet droevig zijn,
Al is het leven dan ook hard voor je geweest.
Want, Sylvia, als je verdrietig bent,
Dan mis je alles wat je kwijt bent juist het meest
Dat brengt nog meer verdriet, dat wil je zelf toch niet,
En wie weet, wat er nog voor prachtigs op je wacht.
Sylvia, ik vind je zo mooi als je lacht.

Sylvia, je moet niet bitter zijn,
Hoewel het bitter was, toen jij je kind verloor.
En, Sylvia, dat doet vast nu nog pijn,
Jou wereld stopte en toch ging  het leven door.
Dat heeft beslist iets wreeds, maar jij bestaat nog steeds
En wie weet, wat er nog voor prachtigs op je wacht.
Sylvia, ik vind je zo sterk als je lacht

Sylvia, al voel je eenzaamheid,
Zolang je leeft, is er een zin in je bestaan.
En, Sylvia, 't was niet voor niks hoor, meid,
Jij hebt al zoveel mensen een plezier gedaan.
Dat kan je altijd nog, je bent een taaie, toch.
En wie weet wat er nog voor prachtigs op je wacht.
Sylvia, ik vind je zo lief als je lacht.

Sylvia, ik ken je niet zo goed,
En ik heb waarschijnlijk half zoveel niet doorgemaakt.
Maar, Sylvia, jij hebt veel meer moed,
Ik had waarschijnlijk m'n bestaan al lang gestaakt
Dat heb jij ook getracht, en jij had toch de kracht
Om te beseffen, dat er iemand op je wacht.
Sylvia,
Misschien wordt alles nog wel mooier dan je dacht.
Sylvia
Sylvia