Het was in die dagen dat cowboys nog echte cowboys waren
Wat je vandaag en de dag op film of televisie ziet is maar namaak
Ik kan me er vaak nijdig over maken maar het beste is je er bij neer te leggen
Het helpt toch niks 
In ieder geval heeft het niks te maken 
Met het harde, meedogenloze cowboyleven van die tijd
Een tijd die nooit meer terugkomt en dat is eigenlijk maar goed ook
Ik was toen sheriff van Silver City 
En je moest van goede huize komen wou je sneller schieten dan ik 
Niet dat ik zo graag op los schoot, integendeel ik haatte het
Maar het was nou eenmaal mijn plicht de bevolking van Silver City te beschermen 
Tegen het gespuis wat in die dagen de stad en omgeving onveilig maakte
De meeste last toen hadden we van een zekere Jimmy Horsemouth
Een laffe veedief die iedere goede schutter uit de weg ging
En het alleen gemunt had op oude, ongewapende, vredelievende mensen
En ze van hun laatste armzalige vee beroofde
Door mijn toedoen had hij vijftien jaar in de gevangenis opgeknapt
Het was wegens moord op een tachtigjarige postbeambte
Die hij de schedel had ingeslagen toen de arme man lag te slapen
De buit was vijf dollar
Sinds die tijd kon Jimmy Horsemouth mijn bloed wel drinken
Hij bleef echter uit mijn buurt want hij wist dat ik tien keer sneller schoot dan hij
En dat ik nog nooit iemand had gemist
Maar op een goede dag kwam het onvermijdelijke
Ik kwam de saloon binnen van Dolly Minkcoat en bestelde m'n dagelijkse whiskey
Ik mocht Dolly graag: ze gaf me altijd een dubbele
Juist toen ik hem achterover wilde gooien hoorde ik een stem achter me
En die stem zei: "Oké, sheriff, op dit ogenblik heb ik vijftien jaar gewacht"
Het was de stem van Jimmy Horsemouth
Ik zette langzaam mijn glas neer, draaide me vliegensvlug om en schoot
Jimmy schoot tegelijkertijd
Ik hoorde de doffe plof van een lichaam dat op de grond viel
En toen de kruitdamp was opgetrokken, lag daar een dode
Die dode was ik

Dit was Brandpunt, goedenavond