Saloniki, Saloniki
    De avond wordt nacht
    Saloniki, Saloniki
    Rosita die wacht

Hij was een zigeuner, hij ging naar de stad
Had genoeg van het zwerversbestaan
Hij was een zigeuner hij ging naar de stad
Want die lokroep kon hij niet weerstaan
Hij kuste zijn meisje Rosita vaarwel
Haar tranen hield zij in bedwang
Zijn vrienden, haar liefde, 't was niet meer in tel
Hij zei: "Ik vertrek voor heel lang"

    Saloniki, Saloniki
    De avond wordt nacht
    Saloniki, Saloniki
    Rosita die wacht

Hij was een zigeuner, hij ging naar de stad
Maar geluk vond Francesco daar niet
Hij was een zigeuner, alleen in de stad
En hij had daar oneindig verdriet
Hij dacht aan Rosita , want zij bleef hem trouw
Zijn meisje, hij hield zo van haar.
Hij hoorde violen, hij voelde berouw
En toen kwam hij weer na een jaar

    Saloniki, Saloniki
    De avond wordt nacht
    Saloniki, Saloniki
    Rosita die wacht