‘Nog één foto en het rolletje is vol!
Weet je wat? Die laatste foto, die maak jij!’,
zei mijn vader op vakantie voor de lol
en gaf zijn camera aan mij.

‘Neem wel afstand genoeg,’ zei hij,
‘dat is belangrijk. En houd het toestel stil.
Kies maar iets moois om te onthouden,
wat jij maar wil.’

Die vakantie was ik smoorverliefd op Sue,
een Engels meisje dat ik daar zo had ontmoet.
Toen ik vroeg: ‘Can I een foto make van you’,
moest ze lachen, dus het was goed.

‘Maybe you’re standing too close,’ zei zij,
maar ik verstond niet waarover zij het had.
Ik drukte trillend op het knopje
en dat was dat.

‘Je kan wel zien wie deze foto heeft gemaakt!’,
zei mijn vader toen ze waren afgedrukt.
Die van hem natuurlijk stuk voor stuk volmaakt,
alleen de mijne was mislukt.

‘Je stond er veel te dicht bij,’ zei hij,
‘dan wordt een foto één grote vage vlek!
En bovendien heb je bewogen!’
Ja, vind je het gek?