it plein leit der noch krekt sa as yn it ferline
de muorren stean der al mear as tûzen jier
dêr’t de sinne alle dagen wer opkomt
salang’t de ierde draaie sil

dagen lang rin ik al fierder nei it easten
blierren dogge my sear, en myn rêch is slim ferbaarnd
mar neat sil my wjerhâlde
om nei Medusa ta te gean

hieltyd mear, sjoch ik minsken om my hinne
krekt as ik ûnderweis nei Medusa
dêr’t de sinne elke dei wer opkomt
salang’t de ierde draaie sil

mei-inoander rinne wy fierder nei it easten
al pratend oer it lân dat wy ûntdieken
yn in taal dy’t ek al sprutsen waard
yn dy lang ferfleine tiden