Je stond onbeweeglijk
In tranen op 't perron
Toen ik klein was
In de trein naar het noorden 

We keken elkaar aan
In de ondergaande zon
Toen ik klein was
In de trein naar het noorden 

Onbewust besefte ik
Dat het nu voor mij begon
Hoewel ik klein was
In een trein naar het noorden 

Ik zong ons slaapgebedje
Zo hard als ik maar kon
Omdat ik klein was
In 'n trein naar het noorden 

Ik viel onbeheerd in slaap
In de schoot van een wagon
Toen ik klein was
In de trein naar het noorden 

Je staat voor mij nog steeds
Op een wegstervend perron
Omdat God ons gebedje niet verhoorde