Ergens zitten in een hoekje van het huis,
aanzienlijk stiller dan een muis
en weten dat er meer moet zijn dan dit,
dan de kamer waar je zit,
dan de wereld die je kent,
dan het wezen dat je bent.
Ergens hangen, ergens hangen
tussen wanhoop en verlangen.

Waar ben je?
Wie ben je?
Wanneer kom je naar me toe?
Wie ben je?
Waar ben je?
En hoe?

Je hebt vrienden en vriendinnen bij de vleet,
maar je bestaan is niet compleet:
de bliksemflits, de klap die je verwacht
en de eerste lange nacht
en de eerste nieuwe huid
blijven weg en blijven uit.
En maar wachten, almaar wachten
tussen dromen en gedachten.

Waar ben je?
Wie ben je?
Wanneer kom je naar me toe?
Wie ben je?
Waar ben je?
En hoe?

Waar ben je?
Wie ben je?
Ik ben al dat wachten moe.
Wie ben je?
Waar ben je?
Kom tevoorschijn, ja, verschijn!
Ik zal eindelijk gelukkig zijn
en hoe!