Niemand gelukkig, iedereen bang,
troep in de klassen, keet op de gang,
nergens vertrouwen, rottige sfeer.
Eens was ik leraar, eens, maar nooit meer.

Die scholen waar de leerlingen kloten
en de leraren gooien met straf:
breek al die scholen maar af.

Denk aan de orde, denk aan je das,
nooit ofte nimmer rug naar de klas.
Prijzende woorden helpen geen fluit:
hou ze eronder, trap ze eruit!

Die scholen waar de leerlingen kloten
en de leraren gooien met straf:
breek al die scholen maar af.

Ha, ha, je dacht toen je begon, De Wijs,
dat het ook anders kon, De Wijs,
maar jij snapt van het onderwijs
geen donder!
Dat je bent opgestapt, dat is dan ook geen wonder!

Ja, ik vertrok weer, weg uit de klas.
Is het nog altijd zoals het was?
Altijd gedonder, altijd getob?
Dan zit er waarlijk niets anders op!

Die scholen waar de leerlingen kloten
en de leraren gooien met straf:
breek al die scholen maar af.

Breek al die scholen maar, breek al die scholen maar, breek al die scholen maar af!