Op een dag ben ik weg en ik ga niet meer terug,
ik ben weg en ik kijk niet om.
Er zijn lichten en borden en pijlen die ik volg,
ook al weet ik niet waarom.
Er zijn kraaien die schreeuwen en meeuwen die krijsen,
ze wijzen me naar wat ik zoek.
Er is belofte in de lucht en belofte op de weg,
er liggen kansen op elke hoek.

En ik ben al zo lang met mezelf onderweg,
als een duif in de lucht zonder teel. (?)
Ik vind tegenslag, regen, ellende en pech,
want ik ben al zo lang met mezelf onderweg.

La la . . . .
La la . . . .

Mijn ‘n vrouw met een wit gezicht
doet de gordijnen dicht,
weet wat ik nodig heb.
Ze is kouder dan ijs maar wel ouder en wijs,
En ze legt me in haar bed
Ze zegt maar ik ben je vrouw en ik blijf je trouw
en ik weet precies wat je wil.
Maar hoe mooi het ook klinkt en hoe mooi ze ook zingt,
in mijn hart blijft het ijzig kil.

En ik ben als zo lang met mezelf onderweg,
als een hond in een park zonder baas.
Ik vind tegenslag, regen, ellende en pech,
want ik ben al zo lang met mezelf onderweg.

La la . . . .
La la . . . .

Waar is mijn God, mijn Mohammed, mijn Boeddha,
mijn man van het ware woord?
Degeen die me optilt en drukt aan zijn borst,
en al mijn gebeden verhoord.
Waarom ben ik ooit geworden wie ik ben?
Waar verloor ik de ziel van een kind?
Waarom moet ik zoeken, moet ik zoeken naar iets,
waar van ik weet dat ik het nooit vind?

En ik ben al zo lang met mezelf onderweg,
als een held in een lied zonder paard.
Ik vind tegenslag, regen, ellende en pech,
want ik ben al zo lang met mezelf onderweg.

La la . . . .
La la . . . .