De zoete geur van ijzer, kiezel,
staal, beton en steen.
Het station een kathedraal.
Al die ruimte om me heen.
Met moeite springt de wijzer van de klok
naar tien voor één.
En ik denk aan jou.

Een trein vertrekt,
traag verplaatst de motor het gewicht.
Een man, het werken moe,
haalt zijn hand over z'n gezicht.
M'n hoofd valt in m'n nek.
M'n ogen vallen dicht.
En ik denk aan jou.

Ik denk aan jou hoe jij hier stond.
Hoe je lieve lach verbleekte.
Ik proef de tranen op m'n mond,
ik zie je ogen die me smeekten.
Maar oh wat kon ik doen, wat kon ik doen?
Maar oh wat kon ik doen, wat kon ik doen?

Het landschap trekt voorbij.
De lucht is zwart, het gras is grauw.
De trein brengt mij weer terug
naar degeen van wie ik hou.
Maar het spoor raast met dezelfde snelheid
terug naar jou.
Terug naar jou.