Der sit in fûgeltsje yn myn gitaar
ik neam him sa sljochtwei mar Knilles
en as er mar sykhellet, klinkt der in snaar
dan ha ’k wer in ferske en miskien is it raar
mar ik leau dat Knilles nea stil is

Der sit in frommeske ûnder myn hier
sy kin al myn tinzen hast lêze
en as ik mar harkje, dan wurdt sy al blier
sy dûnset en laket en hat sa’n plezier
ja, ’t moat wol in froufamke wêze 

In hiel moai famke yn ’t moanneljocht
dêr woe ik sa graach fan sjonge
sy is as sulver, sy glimket oprjocht
ik glimkje werom as sy nei my sjocht
en ik fiel my wer efkes in jonge

Der sit in kweajonge djip yn myn bloed
besykje syn liet net te kearen
hy sjongt foar Knilles, hy hat altyd moed
wa’t wol kin it hearre, dat harkje mar goed
tankewol dames en hearen