Omdat ik de wereld niets kon geven
En wilde voelen echt te leven
Zette ik mijn eerste snede zeer beheerst
En van daaruit had ik snijden snel geleerd
Het is niet dat ik mijn lichaam echt verniel
Maar een wond is als een kijkgat naar je ziel
Dus nu zet ik het scheermes (scherp en goed)
Want de wereld is pas zichtbaar als zij bloedt

Na het kruimelwerk met mesjes en kaarsen uit de kerk
Werd het tijd voor iets scherpers voor het echte zware werk
Sidderend van de pijn en van al dat bloed zo geil
Op zoek naar een echt offer, ging ik voor de bijl
Ik kocht wat hout en witte doeken, ik had de nagels al in huis
Ik kocht een zaag en kon beginnen aan het bouwen van mijn kruis
De eerste nagel brak mijn geest, de ander brak mijn hand
En bij de laatste nagel verloor ik mijn verstand

Daar hing ik dan te hangen, dit land had niets gezien
Was mijn lijden soms niet groot genoeg of de wond te klein misschien?
Ik was een zelfverzonnen redder uit een zelfverzonnen nood
Dit moest niet lang gaan duren: ik verveelde me hier dood
Vil me als een varken, slacht me als een beest
Nergens ben ik bang voor: ik ben er al geweest