De vreemde man zet voet aan wal, gedreven door Gods woord,
de nieuwe wereld werd de zijne, wie vluchtte werd vermoord.
"Zijn dit wel mensen ?", zei de Spanjaard.
"Hebben zij hetzelfde bloed ?
Hebben zij dezelfde rechten ? Leven zij zoals het moet ?"
M'n volk leefde in vrede, een voorbeeld van een maatschappij,
waar ieder voor elkander leefde, zonder heerschappij.

Maar nu wil ik vrij zijn, heel gewoon vrij zijn !
Men heeft genoeg gemoord, maar nooit een stem gehoord.
Nu wil ik vrij zijn, heel gewoon vrij zijn !
Wie heeft erom gevraagd, wie heeft m'n volk verjaagd ?
... een donkere macht ...

Wie heeft het schip gezonden, soldaten met een baard ?
Wie kwam er heel m'n dorp verwonden,
wie zwaait het Heilig Zwaard?
Wij hadden geen gevreesde wapens, geen vijanden geen haat,
van blinde woede was geen sprake, voor vrede nooit te laat.
We waren eenmaal anders en leefden samen in een tent,
ik zie ze nu nog branden, wie heeft m'n dorp gekend ?

Maar nu wil ik vrij zijn, heel gewoon vrij zijn !
Men heeft genoeg gemoord, maar nooit een stem gehoord.
Nu wil ik vrij zijn, heel gewoon vrij zijn !
Wie heeft erom gevraagd, wie heeft m'n volk verjaagd ?
... een donkere macht ...

Wie denkt er aan m'n toekomst, 't verleden blijft in mij.
Men zal de dader nooit vervolgen, nee niemand toonde spijt.
M'n volk begraven in de boeken, hun ziel de eeuwigheid.
Ik zal jouw wereld nooit vervloeken, ik vecht m'n stille strijd …



(c) Philippe Robrecht