Ik weet nog hoe het ooit begon,
ik weet nog hoe het vroeger was.
Ik speelde schipper in een ton,
een stoere zeeman in een plas.

Ooit had ik de mooiste dromen,
ooit had ik zoveel zin,
in wat er komen zou veel later,
je was een held maar nog een kind.

Maar nu ... ben ik groter,
en ik droom nog steeds,
hoe ik speelde zonder zorgen,
hoe we lachten om het meest.

Ik was zo zeker van mezelf,
ik dacht niet eens aan roem en geld.
Ik wist niet wat er werd verteld,
van verre oorlog of geweld.

Ooit had ik de mooiste dromen,
ooit had ik zoveel zin,
in wat ik worden zou veel later,
door zelfzekerheid verblind.

Maar nu ... ben ik groter,
en ik droom nog steeds,
hoe ik speelde zonder zorgen,
hoe we lachten om het meest.

Nee we dachten niet aan morgen
of aan het einde van het feest.



(c) Philippe Robrecht