Niet ver van de weg aan de rand van het dorp
Stond een beuk, al meer dan een eeuw
De machtige reus duldde niets om zich heen
Dan de storm, de regen en de sneeuw

Toch zaten geliefden daar jaren geleden
En kerfden een hart in zijn bast
De namen ernaast luidden Jan en Marie
Jan had ze er diep ingekrast

Het jaar stond erbij: begin van de eeuw
En toch zag je die letters nog goed
Die Jan was een sterke, zijn kerfwek hield stand
Maar het minnen zat niet in z’n bloed

Terwijl hij zijn liefde daar vast leggen wou
Zat Marie onberoerd aan de kant
Veel kostbare tijd ging verloren met het werk
Was hun liefde daartegen bestand?

Maar hun plan stond daar jaren voor ieder te lezen
Ik zeg stond, want ’t is uitgewist
De beuk werd te groot en toen moest ie verdwijnen
Van zo’n man die die dingen beslist

Het beulswerk begon en trok veel bekijks
Het dorp stond massaal in de rij
Veel oudere mensen keken ernaar
Waren Jan en Marie er ook bij?

Kijk, een beuk recht zich op en staat talloze jaren
Rotsvast op zijn plek onverstoord
En als men zo’n boom in één dag even omzaagt
Dan is dat toch bijna een moord

De sloop van een huis heeft ook vaak iets navrants
Een mysterie dat wordt blootgelegd
Maar dat huis werd uiteindelijk door mensen gebouwd
En dat geeft ze toch iets meer het recht

De onttakelde beuk stond verminkt, zonder armen
Ontdaan van zijn oeroude kracht
Toen viel ook de romp met een daverende dreun:
Het was ’t laatste vertoon van zijn macht

Nu lezen de kinderen: “Jan houdt van Marie”
En misschien was dat niet wederzijds
Maar zijn liefde stond jarenlang overeind
Nee, die Jan kon wel kerven destijds