Ze zegt er stond vanochtend weer zo'n foto in de krant
Zo'n foto die mij niet meer los wil laten
Een stukgeschoten straat in een stukgeslagen land
En vooraan twee geblinddoekte soldaten
Als jij dat ziet denk jij dan niet hoe angstig het moet zijn
Wanneer je zo gevangen bent genomen
En zonder iets te mogen zeggen of te mogen zien
Maar wachten moet op wat er nog gaat komen
Wanneer ik naar die foto kijk, raakt dat mijn bestaan
Ik heb hem nu al vier keer opgeslagen

Maar misschien heb je gelijk heeft niemand er iets aan
Dat ik soms uren rondloop met die vragen

Ze zegt zet je wat anders op als het journaal begint
Voordat zich weer zo'n beeld heeft vastgezogen
Zoals laatst in dat opvangkamp die moeder met dat kind
¬Weerloos en de dood al in zijn ogen
Als jij dat ziet denk jij dan niet hoe redeloos dat is
En dat zo'n dreumes ook maar één keer leeft
Wat moet het voor zijn moeder zijn om toe te moeten zien
Terwijl hij haast geen levenskans meer heeft
Wanneer ik naar dat kindje kijk voel ik mij begaan
Zou ik hem in mijn armen willen nemen
Maar misschien heb je gelijk heeft niemand er iets aan
Dat ik soms wakker lig van die problemen

Ze zegt er werd vanmiddag weer een incident gemeld
Met veertien doden en nog meer gewonden
Het lijkt wel of een mensenleven al maar minder telt
En elk bestand om niet wordt geschonden
Als jij dat hoort stel jij je dan niet voor hoe het moet zijn
Als niemand voor je veiligheid kan instaan
En telkens weer de vraag wie je morgen terug zult zien
Als vlakbij de mortiergranaten inslaan
Wanneer ik naar de wereld kijk doorsnijdt dat mijn bestaan
Totdat ik mij niet langer weet te weren
Maar moet ik wel veranderen, ben ik gek of die anderen
Die elke dag opnieuw het nieuws negeren

En morgenochtend staat er weer zo'n foto in de krant
Zo'n foto die haar niet meer los zal laten
Een stukgeschoten muur in een stukgeslagen land
En op de grond twee roerloze soldaten