door de straten van Parijsklink nog steeds die zelfde wijs
van die oude muzikant
je hoort 'm al aan de overkant
eens was hij toch heel beroemd
altijd werd zijn naam genoemd
nu is hij heel oud en grijs
nog ouder dan de stad Parijs
door de straten, over pleinen
klink dat zelfde lied
die melodie zal nooit verdwijnen
ook al ken je 'm niet
eenzaam zijn nu al z'n dagen
niemand die hem nog kent
hij speelt op zijn accordeon
en denkt aan hoe het eens begon
het leven is nu grauw en grijs
in de straten van Parijs
z'n vrienden kijken op hem neer
en zien hem nu echt nooit meer
hij speelt voor geld nog op de straat
van 's morgens vroeg tot 's avonds laat
niemand die nog op 'm wacht
toch is het net of hij weer lacht
hij was beroemd in heel het land
die oude, grijze muzikant
door de straten, over pleinen
klinkt dat zelfde lied
die melodie zal nooit verdwijnen
ook al ken je 'm niet
eenzaam zijn nu al z'n dagen
niemand ie hem nog kent
hij speelt op zijn accordeon
en denkt aan hoe het eens begon
het leven is nu grauw en grijs
in de straten van Parijs
door de straten, over pleinen
klinkt dat zelfde lied
die melodie zal nooit verdwijnen
ook al ken je 'm niet
eenzaam zijn al z'n dagen
niemand die hem nog kent
hij speelt op zijn accordeon
en denkt aan hoe het eens begon
het leven is nu grauw en grijs
in de straten van Parijs