Op een mistige namiddag van het jaar 1873 werd Pater Damiaan door zijn bisschop aan land gezet op één van de Hawai-eilanden, het eiland der melaatsen: Molokaï                                   Die eerste nacht sliep hij daar onder een  pandanusboom

De steamer is vertrokken, de bisschop is heen               
‘k lig hier nu verlaten en alleen                                     
De Meester had geen steenrots voor zijn hoofd      
De dienaar ligt hier ook nu totaal beroofd

 O eiland in de zon, waar mijn weg naar het kruis begon                                    
Ontvang uw dienaar, O Man van Smart                      
in uw handen Heer, in uw goddelijk hart  

 Er stierven op het eiland Molokaï geregeld een honderdvijftig melaatsen per jaar                                 en het eerste jaar heeft Pater Damiaan nagenoeg zelf al die doodskisten getimmerd

Hoeveel ruwe kisten getekend met een kruis       
Heb ik reeds gedragen uit dit huis                                
Hebt gij, o timmerman van Nazareth,                           
ook zovele kruisen in de grond gezet

O island in the sun, willed to me be my father’s hand      
All my days I will sing and praise                              
of my forests, waters and shining sand 

 Na 12 jaar ontdekt pater Damiaan op een avond 
de gevreesde vlekken van de ziekte der melaatsheid op zijn ledematen     

De handen die nu dragen het witte hostiebrood         
zijn nu getekend door de dood                                     
Bij de tien melaatsen van weleer 
is er nu een elfde, o lieve heer                                                                           

O eiland in de zon waar mijn weg naar het kruis begon     
Ik draag uw wonden, o man van smart                           
 in mijn rillend vlees, in mijn bloedend hart 

Na zestien jaar ligt pater Damiaan te sterven en hij opereerd nog: 
Ik lig hier op de top van Golgotha                                              

Mijn handen zijn verminkt, tot vouwen niet in staat       
Eén open wonde is mijn gelaat                                    
Heb ik nu, zoals op Golgotha, de trekken in het doek van Veronica

Vaarwel eiland in de zon waar mijn weg naar het kruis begon                          
Ik zie de Heer die ginds op mij wacht                              
Al wat Hij mij vroeg, alles is volbracht.