Een kindeke lag

Een kindeke lag in een krib met stro,
kwam daar voorbij een knal rode wagen.
Een dame er in genre Marlin Monroe,
ze vroeg de chaufeur te vertragen.
Ze lij toen haar hondje heel zachtekes neer
en keek nog eens vlug of haar hoedje wel paste,
maar Jozef die zei ach madammeke teer,
er zijn hier toch geen cineasten.

Kniel neer, kniel neer en zie naar het kindje,
Kniel neer, kniel neer het is uwe Heer.

Ze dierf niet gaan zitten al op haar knie,
de grond was zo vuil en hard ook de stenen.
Maar Jozef die had het al lang gezien, 
Hij schoof er wat stro voor haar schenen.
Het kindeke lachte haar vriendelijk toe 
en door haar gelaat dat zo kunstmatig lachte
Zag hij er haar hart zo leeg en zo moe,
dat smekend wat liefde verwachtte.

Kniel neer, kniel neer en zie naar het kindje
Kniel neer, kniel neer het is uwe Heer.

Ze nam toen een krans van paarlemoer,
gevat in goud en schoon om te stelen.
En 't Kindeke zei 't is een prachtig snoer,
maar Moeder een draagt geen juwelen.
Het kindeke zei toen nog en à propos
Waarom al die verf die make-up en die poeder
Een vrouw is ook mooi zonder rouge en zo
Ge kunt dat wel zien aan mijn moeder
(deuntje fluiten)

Het kindeke wenkte en kuste haar zacht
en zie 't geluk dat zij in haar leven,
gezocht had in weelde plezier en pracht
Het was haar nu plotseling gegeven.
Ze kwam toen naar buiten en Joe de chaufeur,
had zijn meesteres nooit zo heerlijk zien blozen.
Ze vroeg naar het huisnummer nevens de deur
en zei ge brengt hen wat rozen

Goodbye goodbye my dear little baby.
Goodbye goodbye, don't mind if I cry.