Je denkt misschien heel even dat je het redt:
breien is een trucje, koffie gauw gezet.
Koken is niet makkelijk, maak maar eens een omelet;
maak zelf je bed.
Wedden dat je het zelf niet redt?
Ach, wedden dat je het zelf niet redt?

's Ochtends vroeg een uur je eigen scheiding kammen,
al die steile piekjes in je kruin.
De wasdag en de vaat, je krijgt ze beide van me!
Bakker, halfje wit, twee gesneden bruin.

Wie verzet die knoop, wie doet je jasje dicht?
Wie troost je als je petje in een plasje ligt?
Wie let er op je oren, ook al was je je gezicht?
Ach jee, ach jee,
denk toch na en tel tot twee!
Denk toch na en tel tot twee!

Je denkt misschien heel even: ‘Da's een goed idee!’
Pap is heel eenvoudig, maar pudding valt niet mee;
soep is iets ontzettends en ik hannes met hachee 
en met puree.
Heer, alleen dat valt niet mee.
Ach, denk toch na en tel tot twee!

Meisjes kun je lekker aan de vlechtjes trekken,
zonder is de halve speelplaats leeg.
Nou krijgt thuis het tafelkleed pas echte vlekken!
Stop je eigen sokken, kneed je eigen deeg!

Alles wordt weer hopeloos wildwest, voorspel ik.
Wie denkt er aan de centjes voor je flesje melk?
Als je taartjes kiest, wie weet het beste welk?
Ach jee, ach jee,
denk toch na en tel tot twee!
Ach, denk toch na en tel tot twee!

’s Ochtends vroeg een uur je eigen scheiding kammen.
Zonder meisjes ging het meer van jet.
Meisjes vragen dingen, zoals: ‘Hou je van me?’,
dingen waar een man niet zo gauw op let.

Meisjes zijn wel leuk, als je een meisje bent.
Meisjes willen altijd dat je bij ze bent.
‘Eigenwijze kerel, eigenwijze vent!’
Ach jee, ach jee,
denk toch na en tel tot twee!
Ach, denk toch na en tel tot twee!