Op de bovenste plank van de boekenkast
ligt een album met een rafelig lintje.
Het is te groot dat het tussen andere boeken past.
Als je het pakken mag en openslaat, dan vind je,
vind je

opa op de wip in 1909,
opa in de bolderwagen 1908,
oma met haar broertjes op de Lijnbaansgracht,
oma met een regenscherm guitig in de regen,
opa op een paardje, kijk nou toch wat braaf.
Dat paard was niet van hem, maar van de fotograaf.

Er staat altijd wel wat op de achterkant:
9 mei, Parijs, Foto Sanders.
Om de foto's moet je altijd lachen, want
toen ze jong was, was je oma gek en anders,
anders.

Opa in Cadzand met oma in de duinen,
opa op de groentemarkt bezig in de kraam
(achterop het tentdoek lees je nog zijn naam),
oma met de tantes, thee en in de tuin
en opa en een prachtig bos, smetteloos en gaaf.
Dat bos dat is niet echt, maar bij de fotograaf.

Da's oom Flip, hij heeft hier nou net zijn ogen dicht
en oom Karel zuigt op beide wangen
en dat jongetje bij opa dat vlak voor hem ligt,
dat is pappie voor ie mama had gevangen,
vangen.

Mama met een strik en pappie op een vachtje,
mama in de tule, mama is de bruid.
Pappie in het kerstspel, herder met de fluit.
Pappie op een motorfiets, mama met een lachje,
samen in een rijtuig en een ezel die niet draaft.
Dat rijtuig is niet echt, maar bij de fotograaf.

Kijk die ouwe mensen nou, tjonge zeg wat braaf,
kijken naar het vogeltje van de fotograaf.