Ik loop naar het eind van de betonnen baan
Daar staat een vliegtuig, vlieggereed
Ik hoor de motoren almaar sneller gaan
Als ik de vliegtuigvloer betreed  
Het is prachtig weer met helder zicht
Geen vuiltje aan de lucht
Ik draai de luiken stevig dicht
Ik ben klaar voor de vlucht

Als het toestel in beweging raakt
En langzaam loskomt van de aarde
Voel ik de spanning in m’n maag

Ik heb hiervoor nog nooit een vlucht gemaakt
Wat heeft m’n kennis dan voor waarde 
Straks stort ik als een blok omlaag 

Via de intercom zegt de piloot:
“Je hebt nog één, nog één minuut”
Ik voel me klein, maar houd me groot
Ik betast de parachute
Het touw waarmee hij opengaat
Is mijn achilleshiel 
Straks hang ik af een nylondraad
En van een stuk textiel

Nu we hoog genoeg gestegen zijn
Kijk ik naar beneden
Of ik de wereld nog herken

Ik ben groot en de wereld klein
Een minuut is lang geleden
Nu ik op de toppen ben

Ik stap naar buiten door het luik
In de buik van het heelal
De baan waarin ik naar de aarde duik
Dat is m’n eerste vrije val
 
Terwijl ik opgetogen kreten sla
Raak ik bevangen door de kou
Ik voel dat ik buiten adem raak
Tenslotte ruk ik aan het touw

Ik ben niet bang  
Ik ben niet bang
Zo lang, zo lang als ik maar wind vang
Onder het doek waaraan ik hang

Ik ben niet bang  
Ik ben niet bang
Zo lang, zo lang als ik maar wind vang
Onder het doek waaraan ik hang