Ik ben de jongen met de donkerbruine stem
Dat is m’n hele leven lang steeds een rem
Omdat ik bij het zingen nooit een voldoende haal
Ben ik vanzelf een beetje abnormaal

Ik ben de jongen met de donkerbruine stem
Ik hou m’n pak aan en bril op als ik zwem
En veeg m’n stoepie met een tandenborstel schoon
Ping-pong met eieren, maar dat is toch heel gewoon

Als kleine jongen al
hield men mij voor de mal
Want ik zong altijd veel te laag
Moest altijd achteraan
Onze juffrouw staan
Kreeg van de hoge C
Een tik van de molen mee
En dat is nooit meer weggegaan:

Ik ben de jongen met de donkerbruine stem
Dat is m’n hele leven lang steeds een rem
Omdat ik bij het zingen nooit een voldoende haal
Ben ik vanzelf een beetje abnormaal

Ja, de jongen met de donkerbruine stem
Van hier tot Moskou kennen ze hem
En in het stadion, trekken alle oren krom
Als ik het clublied mee wil zingen
Ook bij het volkslied, horen ze mij liever niet
Maar ’s avonds in het bad, kan iedereen me wat
Dan zing ik laag, het hoogste lied:

Ik ben de jongen met de donkerbruine stem
Dat is m’n hele leven lang steeds een rem
Omdat ik bij het zingen nooit een voldoende haal
Ben ik vanzelf een beetje abnormaal


(c) Peter Koelewijn/Nico Haak