Ik wil niet wennen aan m’n winterjas
Het schijnt dat Juli is gisteren was
Maar nu is het strand verlaten, het is snijdend koud
Niemand die ziet wat ik bij me houd
En liever voor me hou

Al van mijn leven waait een oostenwind
Oktober, November zie ik somber in 
Hij hielp me vooruit, maar plotseling…
Keerde hij zich tegen mij 
De oostenwind

Nu het zand langzaamaan door m’n vingers glipt 
Knijp ik rijkelijk laat pas m’n handen dicht
En zijn m’n zorgen om enkel een kleinigheid 
Door de wind meegenomen naar verleden tijd 
Vergetelheid

Al heel mijn leven waait een oostenwind
Oktober, November zie ik somber in 
Hij hielp me vooruit, maar plotseling…
Keerde hij zich tegen mij 
De oostenwind

Het vlakke land, vlakke land 
Het zachte zand, zachte zand 
Van hier naar daar en onbegaan 

Al van mijn leven waait een oostenwind
Oktober, November zie ik somber in 
Hij hielp me vooruit, maar plotseling…
Keerde hij zich tegen mij 
De Oostenwind