Het was een natte en bewolke donderdagnacht
De wind floot rare liedjes en het regende zacht
Ruitenwissers zongen een eentonig lied
Twee ouders waren boos en ze spraken niet
Stop!
Vaders onder stress hebben altijd zware voeten
Daar moest dan bijna een fietser maar voor boeten
Een hele korte sorry ze vervolgden hun weg
Een vloek een kort verwijt
En meer werd er niet gezegd
Stop!
De passagier vanachter keek met een bedrukte gezicht
Naar de regen en de wolken en die verre bliksemschit
Het werd donker in zijn hart en helder in zijn hoofd
Dit was niet het mooie plaatje dat Disney had beloofd
Stop!
Hij was pas negen jaar
Maar hij had hersens meegekregen
Zijn ouders wisten niet of dat een vloek was of een zegen
Hij had het met die ruzies zo
Hij zei: kom overeen of ga uiteen
Want ik ben het zat
Stop

Ouders werden kind
En wangen werden rood
De tijd bleef even stil
En gedachten waren groot
Inzicht heeft het niet van de gewoonte kunnen halen
Maar is het niet des mensens om meer dan eens te falen?
Stop!