je ging fantastisch mooi gekleed
en ontdaan van ieder leed
ja, je glimlach smolt de storm
je was de schoonheid en de norm

je was klaar voor het jaarlijkse feest
naar de letter en naar de geest
er had net nog iemand gebeld
wie hij was dat had hij niet verteld

naar het bal

het was je vader die je bracht
in zijn auto door de nacht
dan was er zeker geen gevaar
hij streelde even door je haar
haar haar

je had er heerlijk vrij gedanst
op de tonen en de kadans
en daarna de melkweg gezien
heel alleen, dat as dom misschien

naar het bal
die open val
in het duister struikgewas
daar schuilt die jongen uit de klas
je kent hem van je eerste zoen
hij is veel minder lief dan toen

naar het bal