Wat m’n grootvader zei was een leerschool voor mij.
Elke zondag ging ik naar z’n huis.
Ik heb met hem veel gepraat maar nu is het te laat, want de hemel dat is nu z’n thuis.
Wat ik leerde van hem met z’n rustige stem vol geduld en begrip voor m’n vraag.
Elk probleem werd bepraat hij wist altijd wel raad. t’is een foto die ik bij me draag.
In z’n schommelstoel zat hij te luisteren naar mij, maar dat uurtje op zondag dat is nu voorbij.
Hij was oud en versleten maar wat hij me zei was een les voor het leven voor jou en voor mij.
In de kracht van z’n jeugd had hij al vriendschap en vreugd en bij hem stond de waarheid vooraan hij is weg voor altijd ver van hier naar de eeuwigheid.
Ik zie z’n stoel elke zondag nog staan, 
Op z;n sterfbed zei hij treur niet langer om mij, want daar boven ben ik niet alleen daar wacht ik op m’n vrouw waar ik zielsveel van hou.
In de hemel daar wil ik nu heen.
In z’n schommelstoel zat hij te luisteren naar mij maar dat uurtje op zondag dat is nu voorbij hij was oud en versleten maar wat hij me zei was een les voor het leven voor jou en voor mij, t’was een les voor het leven voor jou en voor mij.

(c) P.Kartner