Moet je nodig kritisch peinzen in eenzaamheid
Moet je nodig met je pen een schotschrift kwijt
Moet je nodig harde feiten met jouw commentaar uitkwijten
En hoogdravend honen dat de maatschappij zo rottig is
Dan moet jij maar eens naar de gevangenis

   Want nergens zit de mens zo op zijn gemak
Als in de bajes, lekker rustig onderdak
Met de kost voor ’t eten, huiselijk verkeer erbij
Geen huur of niks, je hebt er alles vrij

Zeg ook vrij wat je denkt, de muren zijn toch doof
Al preek je er revolutie of een nieuw geloof
En de cipiers geloven het wel
Zo lang als je het doet in je cel

Daar bestaat ook geen probleem van goed of slecht
Want een tralie is nooit krom, maar altijd recht
 Of je last krijgt met je eten, je hormonen en je geweten
Niemand neemt je kwalijk ook al gaat er ook iets bij je mis 
Kijk, dat vind je alleen in de gevangenis

   Want nergens zit de mens zo op zijn gemak
Als in de bajes, alle dag je warme prak
Niet te hartig, maar de smaak van kamfer went
’t Bed is toch eenpersoons en ‘t kost je ook geen cent

Roep maar vrij: de maatschappij moet op z’n kop gezet
Ze geven er geen cent om hoe jij straks de mensheid redt
’t Gezag is duldzaam voor een rebel
Zo lang jij dat bent in je cel