Ik ga op reis en ik neem mee
De schoenen aan mijn voeten
Een herinnering of twee
Een boek als ik mij ooit wil verstoppen
Achter woorden als ik zelf geen woorden vind

Ik ga op reis en ik neem mee
Verhalen uit Oostende
Het ruisen van de zee
Het eb en vloed van hoe je kon vertellen
Dat almaar mooier, almaar groter klonk
Tot de golven al je hersenspinsels visten
De stile na de storm

Ik ga op reis en ik neem mee
Het bed waarin we sliepen
Kamer 702
Brieven die ik nu niet meer zal schrijven
Omdat de tijd toch alle wonden heelt
En wat foto's uit lang vervlogen tijden
Onscherp en vergeeld

Vanuit Antwerpen Centraal vertrok de trein
Naar Moskou als je wou
Moest altijd wel ergens anders zijn
Ergens verder weg van jou
Op een lange weg van hier tot in het blauw

Ik ga op reis en ik neem mee
Wat ik juist wou vergeten
Al mijn schulden op café
Waar wij elkaar zo vaak hebben gevonden
En even vaak verloren in de strijd
En hoewel ik het graag achter had gelaten
Het tikken van de tijd

Vanuit Antwerpen Centraal vertrok de trein
Naar Moskou als je wou
Moest altijd wel ergens anders zijn
Ergens verder weg van jou
Op een lange weg van hier tot in het blauw

Het midden van de wereld
Is altijd op de plek
Waar je zonder na te denken
Je rugzak naas het bed hebt neergezet

Vanuit Antwerpen Centraal vertrok de trein
Naar Moskou als je wou
Ik moest altijd wel ergens anders zijn
Ergens verder weg van jou
Op een lange weg van hier 

Vanuit Antwerpen Centraal vertrok de trein
Naar Moskou als je wou
De wereld leek mij altijd veel te klein
En toch raakte ik je kwijt
Op de lange weg van hier tot in het blauw