No i co? no i pstro, 

i nie ma o czym gadaæ. 

Coœ by³o, siê zmy³o, 

ja za to odpowiadam. 



Nie wiem nic i wiedzieæ nie chcê, 

wszystko sobie wa¿ê lekce. 

Niepotrzebne odrzucam, 

jak skórkê pomarañczy. 

Ju¿ nie tañczê, nie tañczê. 



No i co? no i pstro, 

a myœla³by kto, ¿e coœ. 

I z³apcie po fakcie 

nie³atw¹ m¹ kobiecoœæ. 



Wiêcej rozmawiaæ z wami 

nie mam ju¿ ochoty. 

I tak powiedzia³am za du¿o. 

Za chwilê mnie zabierze 

helikopter z³oty z za³og¹ 

pierwszorzêdnych Francuzów. 



Ju¿ nie bêdê z wami, 

ani z nikim innym, 

na ¿arty, ani na serio. 

Nie bêdzie telefonów, 

ni zwi¹zków rodzinnych 

w moim Rio de Janeiro. 



Nie wiem nic, 

wiedzcie sobie sami, 

wiedza to ¿ycia dynamit. 

Znów trzêsienie w Hong Kongu, 

ówdzie plaga szarañczy. 

A ja nie tañczê, nie tañczê. 

Ju¿ nie tañczê, nie tañczê.