Krêæ siê, krêæ siê katarynko, 

ludzkie prawa znasz. 

Ju¿ papagaj kiwa szyjk¹, 

¿e do taktu grasz. 



Po ptaszêtach pozostan¹ 

œlady dawnych gniazd. 

No a po nas, no a po nas, 

najczarniejsza z gwiazd. 



Krêæ siê, krêæ siê katarynko, 

o zap³atê proœ. 

Choæ przejdziemy siê po rynku, 

jutro powiesz doϾ. 



Po kolejach pozostan¹ 

z³e rozk³ady jazd. 

No a po nas, no a po nas, 

najczarniejsza z gwiazd. 



Krêæ siê, krêæ siê czarna skrzynko, 

przepowiadaj los. 

Potoczymy siê do szynku, 

zaœpiewamy w g³os. 



Po poganach pozostan¹ 

gruzy dawnych miast. 

No a po nas, no a po nas, 

najczarniejsza z gwiazd. 



Dalej, póki starcza si³y 

i nie boli dŸwiêk. 

Ju¿ tam w lesie s³ychaæ pi³y, 

czy to œpiew, czy jêk? 



Anielice z anio³ami, 

w czarnym œniegu œpi¹. 

Pi³y wódkê z malinami, 

w karczmie, tam za wsi¹. 



Mruga diabe³, znad szampana, 

znudzi³ mu siê œwiat. 

A siekiery ju¿ od rana 

r¹bi¹ bia³y sad. 



IdŸ Jankielu do komory 

i pos³anie moœæ. 

Ty zmêczony, pewnie chory, 

jutro powiesz, doϾ. 



Krêæ siê, krêæ siê katarynko, 

prawa ¿ycia znasz. 

Nie, nie jesteœ zwyk³¹ skrzynk¹, 

z³ote serce masz. 



Po twych œpiewkach pozostanie, 

raz, dwa, raz, po raz. 

No a po nas, no a po nas, 

najczarniejsza z gwiazd.