Bij ons in de straat woont meer dan tien jaar een eigenaardig paar.
Al die tijd lang hebben ze nooit of nooit een woordje gerept tot elkaar.
Voor ze hier kwamen, hadden ze samen een stevige ruzie gehad.
Toen wilden ze scheiden, maar dat kon geen van beiden - omwille
van de kat.

Ze wisten niet meer waarom alles begon,
Toch zwegen ze koppig en fier.
En als hij wou eten, dan liet hij dat weten
door middel van pen en papier.
Moest zij naar de kapper, dan schreef ze (?wordt wakker?)
"De poes heeft haar melk niet gehad".
Dan zag je haar lopen om snoepjes te kopen - omwille
van de kat.

Ze gaf aan dat diertje de zorg en de liefde
die ze haar man niet weer schon.
Hij was als een vader voor de kleine kat er
en deed alsof zij niet bestond.
Hij kon ze al jaren niet meer verdragen
en wenste dat hij haar niet had.
Maar ze leefden nog lang om gelukkig tezamen - omwille
van de kat.

Ze leefden nog lang om gelukkig tezamen - omwille
van de kat.
Van de kat.