Oh, ik zie haar nog voor me staan,
zusterke, dag zusterke Germaine
die, sorry hoor, maar al bij al toch wel
soms te laat, m’n eerste jongensbroek heeft uitgedaan.

Oh, ik zie haar nog aan de zandbak staan,
dicht bij de vijver van mijn dromen.
Daar dreven blij de zeven eentjes en die witte zwaan
en de lotusbloem waarnaast de kindjes moesten lopen.

We leerden weven en harlekijntjes prikken uit karton.
We leerden geven voor ’t zwartje dat zo lekker knikken kon.
We leerden veel wat we dan later meestak weer verleerden,
maar ergens bleef er toch een spoor.

Elk kreeg zijn deel ofschoon we toen al veel begeerden,
maar bij haar zaten de besten nog vanvoor.

Oh, ik zie haar nog voor me staan,
zusterke, dag zusterke Germaine,
vlak voor de rij waarin ik met een beetje geine
voor het eerst met meisjes hand in hand heb leren gaan.

Zusterke Germaine zong voor,
wij vormden ’t anonieme kinderkoor.

Ofschoon men zich niet kan vergissen
ginds op dat verre, verre Vaticaans,
‘k vraag me toch af waarom haar naam niet
op de lange, lange lijst mag staan?

Oh, zusterke Germaine,
‘k geloof dat ik nog heel veel van je hou,
en ’t is daarom, klein zusterke Germaine,
dat ik dit liedje schreef voor jou.



Zang, muziek en tekst: Mark
Arr. Ke Riema