Omdat de eenvoud van een bloem,
die dronken staat van morgendauw,
veel echter is dan oorlogsroem,
novemberkransen en veel rouw.
Omdat de glimlach van een kind
dat opkijkt naar de morgenzon
veel mooier is dan machtsbewind
dat jij van jonge levens spon.
Maar ook omdat ik niet verstond
waarom jij ging whisky zuipen
toen hij door het slijk moest kruipen
als een godvergeten hond.

Daarom, daarom, daarom m’n generaal
heb ik zo’n hekel aan chrysanten,
militaire afgezanten,
die met kransen namaakbloemen,
driekleurvlaggen en klaroenen
de novemberlucht verpesten
bij de stoffelijke resten
van wie toen hun leven gaven,
en die veel te jong begraven,
rusten waar de vlam nu brandt,
zogezegd uit liefde voor…
een vaderland.

Omdat de eenvoud van een bloem
die opgroeit tussen ruïne en puin
veel echter is dan oorlogsroem
die namen beitelt in arduin.
Omdat de glimlach van een kind
dat opkijkt naar het avondrood,
veel mooier is dan machtsbewind
dat jij met veel wijn overgoot.
Maar ook omdat ik niet verstond
waarom jij victorie kraaide
toen de wind wat bloemen zaaide
op z’n kale plekje grond.

Daarom, daarom, daarom m’n generaal
heb ik zo’n hekel aan chrysanten,
militaire afgezanten,
die met kransen namaakbloemen,
driekleurvlaggen en klaroenen
de novemberlucht verpesten
bij de stoffelijke resten
van wie toen hun leven gaven,
en die veel te jong begraven,
rusten waar de vlam nu brandt,
zogezegd uit liefde voor…
een vaderland.

Daarom, daarom, daarom m’n generaal
moet jij mij dit lied vergeven.
Ik verkies het jonge leven
boven postuum metaal,
M’N GENERAAL