Hij heeft een flat op Venus staan
tussen twee wolken en een duin.
Zijn luchtkasteel staat op de maandag met wilde rozen in zijn tuin.
Hij loopt gewoonlijk ongeschoren,
zwervend door een regenstraat.
Hij werd een eeuw te vroeg geboren
want niemand die zijn lied verstaat.
destijds was hij filosoof,
de haan vooruit, de rare Piet
die reeds het puur van zijn geloof
op een college achterliet
omdat ie vijf maal in de week
tegen z’n aard, tegen z’n zin
moest luisteren naar die saaie preek
met wel tien God de Vaders in.
Toen men op hem in ’t laatste jaar
een veel te schuin cursiefje vond,
werd ie gebrandmerkt als gevaar
voor wie de poort wijd open stond.
Hij kreeg de stempel: “Niemendal”,
werd straatrebel en anarchist,
zo’n specie zonderling geval
van wie men zegt: “Och God, hij mist.”
Gelukkig had hij nog zijn flat:
twee stoelen en een zwarte kat.
Hij vond de wereld niet zo vet
en dronk zich af en toe eens zat.
Toen heeft men ook zijn flat verkocht,
al zij ideeën opgebrand.
Onder zijn naam staat: “WORDT GEZOCHT.”
Hij is gevlucht naar niemandsland,
hij is gegaan langs waar ie kwam.
Zijn ster staat, Joost mag weten waar.
Hij was een onbegrepen man,
een Don Quichote… een kunstenaar.
Wanneer de wind soms aan je ruit
een droevig lied zingt in mineur,
verwed ik graag mijn laatste duit:
hij kwam die nacht voorbij je deur.