Het vuur is uit je hart, het licht is uit je ogen
Je slaat je slappe armen om me heen
Je zwijgt alweer een tijd over jouw felgekleurde dromen
Je ligt naast mij, toch voel ik mij alleen

Je reikt me jouw half uitgestoken, ijzig koude handen
Je blik staart op oneindig, je hoofd is ergens anders

Doof nu maar het licht en stort je hart uit
Spaar je blauwe tranen, zo bespaar je mij de pijn
Zeg met weinig woorden dat het tijd is
Dat jij en ik wij niet meer zijn
Dat jij en ik wij niet meer zijn

Met het hart in de keel, de trilling op jouw kaken
Vertel je mij hoe mooi het is geweest
De aarzelende toon in jouw stem heeft je verraden
Maar de angst in jouw ogen nog het meest

Ik ga wel ergens heen, nergens naartoe
Want ik val zoals altijd op m'n poten als het moet

Doof nu maar het licht en stort je hart uit
Spaar je blauwe tranen, zo bespaar je mij de pijn
Zeg met weinig woorden dat het tijd is
Dat jij en ik wij niet meer zijn
Dat jij en ik wij niet meer zijn

Doof nu maar het licht en stort je hart uit
Spaar je blauwe tranen, zo bespaar je mij de pijn
Zeg met weinig woorden dat het tijd is
Dat jij en ik wij niet meer zijn
Dat jij en ik wij niet meer zijn