Ach, dal, laag dal
Te doordacht vaag dal
Nat dal, plat dal
Opgespoten tranendal
Ik zwelg met je mee in je hemelse pijnen
Een polder die uitzicht op een zelfde polder heeft
Alsof je normaal ook in vierkanten leeft
Huil ik met je mee in heldere lijnen
Door eenzame huizen, verdwaalde bomen
Wordt mijn nieuwsgierigheid teniet gedaan
Mijn vrienden, zie ik al mijlen ver staan
Een vreemde zie ik van ver al komen
En omhelzen jouw steden elkaar teder en zacht
Dan is dat niet omdat ze van elkaar houden
Maar omdat ze wel moeten trouwen
uitgehuwelijkt, door weet ik wie bedacht 

Ach dal, jij treurig dal
Jij vormgegeven keurig dal
Jij nuttig dal, jij, truttig dal
Jij vastomdijkt pietluttig dal
Barmhartig, dapper, onbevreesd
Bewonderd om je schilderslicht
Maar ik, ik hou mijn ogen dicht
En droom van ooit is geweest
De lage wolken, zwart en zwaar
Ik hoop maar
Misschien zijn ze later
Zo vol en zwanger van het water
In één stortbui met jou klaar
Één onvermoed natuurfestijn
De vrije zee in oorlog met
Jouw wezenloze bouwpakket
Dan is het weer hoe het moet zijn   

Het vanzelfsprekende geluk
Waarmee jouw treurwilg wordt beknot
Maakt men jou tot het bot kapot
Tot aan jouw jonge bodem stuk
 En waarom jij gebeuren laat
Misschien is het jouw grote lol
Dat men gemeend en liefdevol
Jou met zoveel eerbied haat