-Eet je je bord niet leeg?
-De aardappelen zijn aangebrand, moeder
-Aangebrand? Ik proef niets
-Toch zijn ze aangebrand, moeder
-Ach... ze zijn helemaal niet aangebrand. Ze zijn even aangezet
-'t Geeft niet moeder. Ik had toch geen trek
-Kind, je kan toch niet van de wind leven. Vooruit, eet nog wat. 't Is juist smakelijk, zo'n knapperig korstje. Mmmmmmm, verrukkelijk. In de oorlog hadden we ons buikje d'r aan rond gegeten
-Maar het is geen oorlog meer, moeder
-Nee, dat hoef je me niet te vertellen. 't Is vrede. Nou, mooie vrede
-Wat ga je doen?
-Ik ga naar boven, mijn transistor repareren
-Dat kan toch ook hier gebeuren
-Ik kan mijn hoofd er niet bij houden als jij tegen me praat
-He, blijf nou gezellig hier, ik praat heus niet tegen je
-Goed, ik zal 't effe aanzien
-Effe aanzien! Als ik zeg dat ik niet tegen je praat, dan praat ik toch
niet tegen je zeker. Trouwens, wanneer praat ik tegen je? Ik krijg nogal de kans. Een ouder krijgt tegenwoordig nogal de kans om een mond open te doen. Evengoed doodzonde van dat kostelijke eten. Dat kan ik nou zeker weggooien. Nou, dat vertik ik ten eeuwige dage. Ik heb in mijn leven te veel honger gekend.
't Is funest voor mijn lijn maar ik gooi geen eten weg. He, wat smaakt dat gemeen. Ja, je moet rekenen, 't is nou koud, en de aardappels zijn aangebrand. Had jij 't nou maar opgegeten toen het nog lekker warm was!
Toch had je hier onder de oorlog nog een moord voor gedaan, weet je dat? Toen aten we nog wel hele andere dingen. Ik zal nooit vergeten; die keer dat ik op hongertocht was naar Friesland. De hele godganselijke dag had ik op mijn fietsje door de sneeuw geploeterd. En nou denk jij natuurlijk dat dat een gewone fiets was. Nee, dat was geen gewone fiets.
Weet je wat voor 'n fiets dat was?
-Een fiets met houten banden
-Ja, een fiets met houten banden. Enfin, ik had geen gevoel meer in mijn benen hè. En als je nou denkt dat ik bij die boeren ook maar een kruimel eten had losgekregen. Dat komt, ik had het tafelzilver van oma bij me om te ruilen, maar ja, ze hadden natuurlijk al genoeg van dat spul bij mekaar geplunderd. En een honger dat ik had. Toen zeg ik eindelijk tegen zo'n boer, ik zeg: Meneer, u hoeft me niets
mee te geven, maar geef u me nou alstublieft een hap eten, want anders val ik hier dood voor uw voeten neer.
Nou geef ik jou te raden wat die boer tegen mij zegt?
-Je kan een hap varkensvoer krijgen
-Ja, je kan een hap varkensvoer krijgen, zegt die boer tegen me. Nou, dat liet ik me heus geen twee keer zeggen hoor. Ik heb zitten smullen alsof het taart was. Och, och, wat een vreselijke tijd. En toch, ja, en dat zal jij wel gek vinden natuurlijk, maar toch kan ik er af en toe gewoon naar terugverlangen. 'k Weet niet, er was toch een andere mentaliteit onder de mensen.
Er was toch een gevoel van, ja, hoe zal ik het nu zeggen...
-Saamhorigheid
-Ja, saamhorigheid. En vooral als je, zoals ik, in het verzet zat, dan had je toch ook je mooie momenten. Je had toch het gevoel dat je gezamenlijk tegen de vijand streed voor je idealen. Nou, kom daar tegenwoordig es om. Het gaat weer allemaal om dit, hoor. Iedereen knokt weer voor zijn eigen standje. En de mensen, die beter weten, verheffen die hun stem? Nou, vergeet 't maar. Ze huilen allemaal mee met de wolven, want ze hebben allemaal boter op hun hoofd. Allemaal. Om van de jonge mensen nog maar niet te spreken. Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. Nou, mooie toekomst. Nee... 't
is net wat oom Harry zegt. Hoe zegt oom Harry dat ook alweer?
-De geest van het verzet is dood. 
-O, doet-ie het weer? Gelukkig. Dan kunnen we weer genieten. Ala ze nou maar niet van die Duitse schlagers gaan geven. Ik heb in mijn leven te veel Duits moeten aanhoren.
Trouwens, nog steeds. Wat dat betreft is er niets veranderd. Ze hebben zich weer overal ingedrongen. Straks kom jij ook nog met een Duitse meid thuis. Nou, als ik een moffin als schoondochter krijg, dan zal je mij niet horen zeggen: Landgenoten, het is goed! Niet dat de Nederlanders zoveel beter zijn. Jan Cremer, dat is ook een Nederlander. nou, tel uit je winst. Niet dat ik dat boek schokkend vind
hoor. Als je door de hel bent geweest, dan ben je niet meer te schokken. Nee, weet je wat ik het vind? Ik vind het zielig. En daar schrijven ze dan nog lovende artikelen over in de krant. Ik heb 't zelf gelezen. Maar ach, hoe kunnen die critici daar nou ook een gefundeerd oordeel over geven. Die zijn toch niet in het verzet geweest, zeker. 
Trouwens, de hele pers in Nederland is door en door fascistisch. En de VARA holt ook achteruit. Ze willen de mensen verdoven, hè? 't Is allemaal seks, seks en nog es seks wat de klok slaat. Nou, volgens mij is het je reinste fascisme. Niet dat ik iets tegen seks heb, begrijp me goed. Je vader en ik hebben ook wel eens seks gehad, dat mag je gerust weten. Ik heb niets tegen seks, als het maar zuiver is.
He, kan dat ding nou niet zachter. Die Bietelmuziek hoeft heus niet zo hard. Ze hebben toch al van die doordringende stemmen. Dat jij daar voor je plezier naar luistert. Net krolse katten. En ik ben heus niet de enige die dat vindt, president Soekarno heeft ze ook verboden. Nou, net goed. Het is toch ook een schandaal zeker. Die snotneuzen zijn miljonair en een verpleegstertje kan krom liggen voor d'r salarisje. En die doet tenminste nuttig en menslievend werk! Smerige fascistentroep. Ik begrijp jou niet he, dat je zo'n ordinair akelig ding koopt van je geld. Had liever een abonnement op het Concertgebouw genomen. Dan had je tenminste waardevolle muziek gehoord. Beethoven, Bach. O, Beethoven is toch zo prachtig he. Weet je wat ik zo mooi vind van Beethoven, de 5e symfonie...
Hoe is 't ook weer. Wat ga je doen? Blijf nou gezellig hier
-Ach mens, krijg de kolere
-'t Zou goed zijn als er weer een oorlog kwam. Daar zou hij van opknappen!