Als de rozen overal opnieuw gaan bloeien
Denk ik terug aan die mooie tijd van m’n prille jeugd
Aan het huis en de tuin waar ik toen kon stoeien
Aan de zomer waarop iedereen zich zo had verheugd

Het was zo mooi
Het was zo mooi
Het was zo mooi als rozen bloeiden
Daar in dat tuintje waar ik ooit stoeide 

Maar het huis en de tuin zijn al lang verdwenen
Op die plaats staat nu een gebouw van donkergrijze steen
De herinnering aan dat huis doet me zachtjes wenen
Niets is nu nog wat het is geweest 
Dat weet iedereen