Een mensch is feit'lijk toch een eigenaardig wezen.
Dat op het toeval van het noodlot dikwijls stuit.
Je denkt soms dat je in een oogenpaar kunt lezen,
Maar op het einde kom je juist bedrogen uit.
Dat dit zoo wezen moest dat hindert mij het meeste,
'k Ben in 't geheim altijd verliefd op jou geweest.

Waarom wou jij van mij noch van mijn liefde weten?
Waarom liep jij mij als een vreemde steeds voorbij?
Dat ik je lief heb kon je dat zoo maar vergeten?
Ik hou alleen nog maar van één en dat ben jij.

'k Heb van de schoonste toekomstplannen lopen dromen
Met die illusies is het nu voorgoed gedaan,
Want steeds als ik je in de verte aan zag komen.
Dan voelde ik mijn hart opeens onstuimig slaan,
Was het mijn kwasie ernst of was het soms mijn lach
Maar altijd deed je net als of je mij niet zag.

Waarom wou jij van mij noch van mijn liefde weten?
Waarom liep jij mij als een vreemde steeds voorbij?
Dat ik je lief heb kon je dat zoo maar vergeten?
Ik hou alleen nog maar van één en dat ben jij.

Voorgoed nu scheiden onze wegen van elkander.
Mijn liefste droomen zijn voor altijd nu voorbij.
Ik kwam je gisteravond tegen met een ander.
Je geeft die ander dus je liefde en niet mij,
Wijl ik je in gedachten toch mijn liefde schenken
Zing ik in stille weemoed als ik aan jou denken

Waarom wou jij van mij noch van mijn liefde weten?
Waarom liep jij mij als een vreemde steeds voorbij?
Dat ik je lief heb kon je dat zoo maar vergeten?
Ik hou alleen nog maar van één en dat ben jij.